Znajdź laboratorium wykonujące badanie kalprotektyny
Znajdź laboratorium














Choroba Leśniowskiego-Crohna – kto i dlaczego choruje

Autorem pierwszego polskiego opisu choroby, dokonanego w 1904 roku, jest warszawski profesor − Antoni Leśniowski. Jednak to dopiero trzej lekarze z Nowego Jorku, dr Burrill B. Crohn wraz ze współpracownikami, dr. Leonem Ginzburgiem i dr. Gordonem D. Oppenheimerem, w 1932 roku opisali cechy choroby i wyodrębnili nową jednostkę kliniczną − chorobę Leśniowskiego-Crohna.

Na czym polega choroba Leśniowskiego-Crohna?

Choroba Leśniowskiego-Crohna (ChLC) to choroba przewlekła należąca do grupy nieswoistych chorób zapalnych jelit (ang. inflammatory bowel disease − IBD). ChLC polega na występowaniu stanu zapalnego, który może dotyczyć każdej części przewodu pokarmowego (od jamy ustnej do odbytu). W większości przypadków zapalenie występuje w jelitach (cienkim i grubym). Zmiany zapalne mogą wtedy dotyczyć tylko jelita cienkiego, występować jednocześnie w jelicie cienkim i grubym lub tylko w jelicie grubym. Z danych szacunkowych wynika, że w Polsce żyje od 10 do 15 tys. chorych na ChLC, przy czym część z nich może być jeszcze niezdiagnozowana.

Kto choruje na ChLC?

Choroba Leśniowskiego-Crohna może pojawić się w każdym wieku. Badania wykazały, że najczęściej rozpoznawana jest u osób pomiędzy 15. a 35. rokiem życia. Niestety wiek zachorowania ciągle się obniża, a płeć nie ma związku z częstością zachorowania. Na ChLC chorują zarówno kobiety, jak i mężczyźni.

Dlaczego chorujemy na ChLC?

Przyczyna choroby nie jest znana. Można jednak wskazać następujące rodzaje czynników mających wpływ na jej rozwój:

  1. czynniki genetyczne – choroba w ok. 20% przypadków występuje rodzinnie i dziedziczy się za pośrednictwem genu NOD2/CARD15; ryzyko zachorowania dziecka, którego oboje rodzice cierpią na ChLC, wynosi 40%;
  2. czynniki immunologiczne – błędne, nadmierne pobudzenie układu odpornościowego, skutkujące powstaniem i utrzymywaniem się stanu zapalnego w wyniku intensywnego wydzielania substancji prozapalnych, takich jak cytokiny, interleukiny czy interferon;
  3. czynniki środowiskowe – przede wszystkim rodzaj bakterii zasiedlających przewód pokarmowy oraz niewłaściwa dieta (bogata m.in. w cukier, czerwone mięso, utwardzone tłuszcze roślinne, konserwanty), a także palenie papierosów; życie w stresie również wpływa na ujawnienie się ChLC oraz jej przebieg.

Choroba Leśniowskiego-Crohna

Opracowano na podstawie:

1. Choroba Leśniowskiego-Crohna. Poradnik dla pacjenta
2. Wytyczne ECCO-EFCCA dla pacjentów cierpiącyh na chorobę Crohna

5 odpowiedzi na “Choroba Leśniowskiego-Crohna – kto i dlaczego choruje”

  1. […] Według informacji, które udało mi się wyszperać w sieci, moje objawy najbardziej pasowały do choroby Leśniowskiego-Crohna. Dopiero po pół roku moja partnerka przekonała mnie, aby zrobić kolejne badania – tym razem […]

  2. […] na nieregularnych skurczach jelita grubego i nie wiąże się z groźnymi powikłaniami. IBD (choroba Leśniowskiego-Crohna czy wrzodziejące zapalenie jelita grubego) natomiast polega na występowaniu przewlekłych stanów […]

  3. […] jest na wiele chorób. Najczęściej mówi się o nieswoistych chorobach zapalnych, takich jak choroba Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego czy mikroskopowe zapalenie jelita grubego. Na jelito grube […]

  4. […] pokarmowego, wśród których wyróżniamy wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG) oraz chorobę Leśniowskiego – Crohna (ChLC). Cechą charakterystyczną tych chorób jest przewlekły stan zapalny o podłożu immunologicznym i […]

  5. […] choroba Leśniowskiego-Crohna oraz wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG) stanowią w krajach rozwiniętych poważny […]

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

alergiczne.info boreliozaonline.pl autoprzeciwciala.info kalpro.pl