Znajdź laboratorium wykonujące badanie kalprotektyny
Kalprotektyna to białko uwalniane do surowicy, płynów ustrojowych, moczu oraz kału w odpowiedzi na wystąpienie stanu zapalnego w naszym organizmie. Obecnie największe znaczenie diagnostyczne ma oznaczanie poziomu kalprotektyny w próbce kału. Jest ono wykorzystywane w diagnostyce przewlekłych chorób zapalnych jelit. Jako że pozwala na identyfikację i monitorowanie stanu zapalnego w jelitach, naukowcy postanowili zbadać użyteczność tego badania w diagnozowaniu choroby uchyłkowej jelita grubego.
Jeżeli w jelicie pacjenta występują uchyłki, czyli niewielkie uwypuklenia ściany jelita na zewnątrz światła narządu, i pacjent w związku z ich obecnością nie odczuwa żadnych dolegliwości, stan taki nazywany jest uchyłkowatością jelita grubego lub uchyłkowatością okrężnicy. Uchyłki mogą występować na całej długości jelita grubego, ale najczęściej są usytuowane właśnie w okrężnicy. Ich obecności mogą jednak towarzyszyć różnego rodzaju dolegliwości, często związane z pojawieniem się stanu zapalnego w tychże uchyłkach. Postać objawową uchyłkowatości nazywa się mianem choroby uchyłkowej. W związku z tym, że kalprotektyna jest markerem stanu zapalnego, badanie jej poziomu w kale może mieć zastosowanie w diagnozowaniu objawowej choroby uchyłkowej.
Objawowa niepowikłana choroba uchyłkowa charakteryzuje się podobnymi objawami do tych występujących w zespole jelita drażliwego (IBS). Są to m.in. bóle brzucha, wzdęcia czy zmieniony rytm wypróżnień. Podobieństwo symptomów tych dwóch schorzeń stanowi duży problem diagnostyczny, gdyż trudno stwierdzić, czy objawy u chorego związane są tylko z chorobą uchyłkową, czy też pacjent cierpi na IBS. Rozwiązaniem może być oznaczenie poziomu kalprotektyny w kale. Badania wykazały, że stężenie kalprotektyny w kale w objawowej niepowikłanej chorobie uchyłkowej jest wyższe niż w IBS. W związku z tym oznaczenie poziomu kalprotektyny ma szanse stać się prostym i bezbolesnym badaniem pozwalającym odróżnić objawy, których przyczyną jest zapalenie uchyłków w jelicie grubym, od tych spowodowanych zespołem jelita drażliwego.
Z przeprowadzonych badań wynika, że poziom kalprotektyny w kale jest podwyższony we wszystkich stadiach objawowej choroby uchyłkowej, natomiast w bezobjawowej uchyłkowatości pozostaje w normie, podobnie jak u osób zdrowych. Ponadto stężenie kalprotektyny w kale odpowiada zaawansowaniu procesu zapalnego uchyłków, co może przemawiać za użytecznością tego badania w monitorowaniu przebiegu choroby.
Co więcej, badania naukowe wykazały, że stężenie kalprotektyny w kale w chorobie uchyłkowej jelita grubego spada po wdrożeniu leczenia do wartości zawierających się w normie. W związku z tym kalprotektyna może w przyszłości być wykorzystywana do monitorowania skuteczności leczenia choroby uchyłkowej jelita grubego.
Badanie kalprotektyny w kale niewątpliwie ma bardzo duże znaczenie w diagnostyce przewlekłych chorób zapalnych jelit. Jako że choroba uchyłkowa jelita grubego również często przebiega z wystąpieniem stanu zapalnego, naukowcy postanowili zbadać użyteczność oznaczania poziomu kalprotektyny także jako markera zapalenia uchyłków. Okazuje się, że badanie to może w przyszłości stać się przydatnym, prostym i bezbolesnym narzędziem w diagnozowaniu oraz monitorowaniu przebiegu choroby uchyłkowej. Konieczne jest jednak przeprowadzenie większej ilości badań w tym kierunku.
Opracowano na podstawie:
1. Tursi A. et al., Faecal calprotectin in colonic diverticular disease: a case-control study. Int J Colorectal Dis 2009, 24:49–55.
Dodaj komentarz